Η δυναμη του αποδειξη...το τριχωμα του κορμιου του, η επιδειξη ευκολο εργο γι'αυτον, με ενα απλο σηκωμα τον ποδιων του επεβαλε την κυριαρχια του παντου...Τα ματια πετουσαν σπιθες καθε φορα που με εβλεπε, και ετρεχε κοντα μου ψαχνοντας ενα χαδι, ενα ελαφρυ χτυπημα στα πλευρα, ενα τσαλακωμα στις τριχιες του κεφαλιου του, ενα παιχνιδι για να δωσει ενα νοημα στην μερα του...Και περιμενε εκει αγρυπνος φυλακας πρωι και βραδυ ετοιμος να υπερασπιστει με καθε τροπο τον χωρο του...Το ονομα του Bruno. Ετσι τον φωναζα, αλλα λιγοι τον εβλεπαν σαν κατι διαφορετικο...απο ενα σκυλι-φυλακα. Αν κοιτουσες μεσα στα ματια του θα εβλεπες πως ειναι ενας ευαισθητος χαρακτηρας, που πληγωνεται, ενας χαρακτηρας που αναζητουσε το χαδι με πρωτοφανη εξαρτηση...Εγω ομως τον εβλεπα σαν ανθρωπο, τον αντιμετωπιζα σαν ανθρωπο, για μενα ηταν ανθρωπος. Τα παιχνιδια που καναμε, οι ωρες που περασαμε μαζι, θα τις θυμαμαι για παντα...Αλλα το πιο λυπητερο απ'ολα ειναι οτι εφυγες μονος, κανενας δεν ηταν διπλα σου τις τελευταιες σου στιγμες, και αυτο ειναι κατι αδικο που δεν το αξιζει κανεις, ποσο μαλλον εσυ. Στο ομορφοτερο σκυλι του κοσμου...Καλο ταξιδι Bruno!
Καλό του ταξίδι....
ΑπάντησηΔιαγραφή