Αντίο Bruno...

Η δυναμη του αποδειξη...το τριχωμα του κορμιου του, η επιδειξη ευκολο εργο γι'αυτον, με ενα απλο σηκωμα τον ποδιων του επεβαλε την κυριαρχια του παντου...Τα ματια πετουσαν σπιθες καθε φορα που με εβλεπε, και ετρεχε κοντα μου ψαχνοντας ενα χαδι, ενα ελαφρυ χτυπημα στα πλευρα, ενα τσαλακωμα στις τριχιες του κεφαλιου του, ενα παιχνιδι για να δωσει ενα νοημα στην μερα του...Και περιμενε εκει αγρυπνος φυλακας πρωι και βραδυ ετοιμος να υπερασπιστει με καθε τροπο τον χωρο του...Το ονομα του Bruno. Ετσι τον φωναζα, αλλα λιγοι τον εβλεπαν σαν κατι διαφορετικο...απο ενα σκυλι-φυλακα. Αν κοιτουσες μεσα στα ματια του θα εβλεπες πως ειναι ενας ευαισθητος χαρακτηρας, που πληγωνεται, ενας χαρακτηρας που αναζητουσε το χαδι με πρωτοφανη εξαρτηση...Εγω ομως τον εβλεπα σαν ανθρωπο, τον αντιμετωπιζα σαν ανθρωπο, για μενα ηταν ανθρωπος. Τα παιχνιδια που καναμε, οι ωρες που περασαμε μαζι, θα τις θυμαμαι για παντα...Αλλα το πιο λυπητερο απ'ολα ειναι οτι εφυγες μονος, κανενας δεν ηταν διπλα σου τις τελευταιες σου στιγμες, και αυτο ειναι κατι αδικο που δεν το αξιζει κανεις, ποσο μαλλον εσυ. Στο ομορφοτερο σκυλι του κοσμου...Καλο ταξιδι Bruno!

Ενα λαθος για σωστο....

Η ημερομηνια δεν εχει σημασια, σημασια εχει αυτος που τα γραφει, και το γιατι τα γραφει...
Το λαθος που πονα περισσοτερο ειναι το λαθος που νομιζες για σωστο. Ειναι το παροδικο που νομιζες μονιμο ή νομιζες πως θα αντεξει, ειναι κατι που πραγματικα πιστευες πως μπορουσες να σωσεις, αλλα τελικα δεν τα καταφερες, ειναι ο κοσμος που προσπαθησες να χτισεις αλλα δεν ειδες που τον εχτιζες, γενικα ειναι ισως το αποτομο φρεναρισμα ενος ενθουσιασμου, ναι τελικα ειναι αυτο! Τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο! Απλη λογικη εξηγηση, παντου υπαρχει λογικη, οπως και εδω, απλως ειναι στο χερι σου αν θα την δεις η οχι...αλλα μπορει να θεωρηθει ως λαθος?, οχι και δεν πρεπει, αλλα μια ακομα εμπειρια που επρεπε να ζησεις για να μαθεις και να γινεις ακομα πιο δυνατος. Ετσι ειναι ο κοσμος γεματος αλλαγες...καθε εμποδιο για καλο!

Μια ακομη αυτοκριτικη...

Πλεον καταλαβα τη θελω απο την ζωη μου, ναι τελικα καταλαβα ποιος ειναι ο ρολος μου, απο εδω και περα σαν περιμενω τιποτα απο κανενα, απο εδω και περα ειμαι μονο για τον Κωστα γιατι οταν ολοι οι αλλοι εκαναν πισω μονο αυτος ηταν εκει, μονο αυτος πληρωνε τις αμαρτιες του κορμιου του, μονο αυτος ηταν εκει να συνεχισει απο εκει που ειχε σταματησει, δεν εχω τιποτα αλλο να πω απο δω και περα ειμαι μονος και αισθανομαι τελεια!Οπως ολοι οι ανδρες που ξεχωρισαν απο το συνολο, ειναι αυτος που εκανε το αντιθετο, αυτος που ειπε οχι στα συμβατικα τους πρεπει, που τολμησε τα αποτρεπτικα τους ''δεν'', που πολεμησε μεχρι τελους τους μισους πολεμους τους, αυτος που ειπε ''δεν μπορω να κατσω οταν ο κοσμος μου με προκαλει'',αυτος που καθε του στιγμη ειναι μια δημιουργια, οπου τα θελω ειναι η ανασα του για την επομενη μερα , οπου δεν σταματα να ελπιζει οταν προσπαθει, οπου το ιδανικο ειναι κατι το φυσιολογικο γι'αυτον, οπου το λαθος για το πληθος ειναι το σωστο γι'αυτον, οπου δεν επαψε να κανει την προσευχη του οταν η λογικη του γονατιζει τα βραδια την πιστη του, οπου η
νυχτα ειναι ο πιο ιερη στιγμη της ημερας του, οπου ο ηλιος που βγαινει εμπρος του τον σεβεται,οπου δεν δισταζει να πεταξει τον εαυτο του και να σπασει τον καθρεφτη του, οπου δεν δισταζει να πει να προκαλεσει ακομα και το θεο για την αληθεια του, οπου βρισκει σε καθε γωνια μια αλλη σκια του εαυτου του, πως θα μπορουσε να ειναι αν ειχε παρει αλλες αποφασεις, αν δεν ειχει πει οχι ή ναι, αν δεν ειχε κανει τιποτα διαφορετικο με αυτο που κανει τωρα.
Ο εαυτος σου ειναι αυτος που ξεκινα οταν αυτος που προσποιησε σταματησει.