Τι ειναι ευτυχια?--9/10/2009/23:36
Λοιπον αν θελαμε να δωσουμε εναν ορισμο της ευτυχιας θα λεγαμε πως ειναι η ικανοποιηση μιας αναγκης. Το σωμα και το μυαλο μας γεννα συνεχως αναγκες, αναγκες που πρεπει καποιος να τις ικανοποιησει. Αλλα το ερωτημα ειναι η αναγκη ειναι που προηγειται της επιθυμιας ή το αντιθετο? Τι συμβαινει αραγε? Ειμαστε παραξενα οντα. Ξαχνουμε παντου την ευτυχια και παντα, σε καθε τι που βρισκουμε και οτι επιθυμουμε και πλεον το εχουμε αποκτησει νιωθουμε πλεον μια ηδονη, μια αδικαιολογητη ηδονη, μια ευχαριστη αισθηση παντου και τοτε καθως μια λεξη, ενα αγγιγμα μπορει να μας δωσει φτερα, μπορει να μας εξυψωσει ή μπορει να μας ριξει στην αβυσσο...Και ο κοσμος αλλαζει μορφη στα ματια μας, ολα αποκτουν νοημα και μια λαμψη αγνωστη εως τωρα. Αλλαζει αραγε ο κοσμος? Η απαντηση ειναι οχι, απλα αλλαζει κατι μεσα μας τοσο δυνατο που ειναι ικανο να αλλαξει την αποψη μας για τον κοσμο ολο. Ειναι αληθεια πως ο κοσμος δεν αλλαζει, ο ανθρωπος αλλαζει. Αλλιως βλεπει την μερα ο ερωτευμενος, αλλιως ο φυλακισμενος που βγαινει απο την φυλακη, αλλιως το μικρο παιδι και αλλιως ενας πληγωμενος εραστης...Ο κοσμος εχει απειρες εικονες και πλευρες και καθε φορα ασχετα αν δεν το καταλαβαινεις τον βλεπεις με διαφορετικο ματι. Ειναι στα αληθεια τρομερο το ποσο ανωτερα ειναι καποια αισθηματα απο καποια αλλα και αυτο που τους δινει αξια ειναι η σπανιοτητα τους και παθος που ξυπνα μεσα στον καθενα απο εμας. Αλλοι αγαπανε λιγοτερο και αλλοι περισοοτερο, θα ηταν μια ευλογη ερωτηση, και η απαντηση ειναι ναι, αλλοι ειναι φτιαγμενοι να αγαπανε περισσοτερο και αλλοι λιγοτερο και την εννοια αγαπη θα μπορουσαμε να πουμε πως ειναι το ποσο δινεσαι στον αλλο. Αλλοι δινονται πολυ νωρις αλλοι πολλοι αργα. Εγω δεν ειμαι εδω για να κρινω ποιος εχει δικιο και ποιος αδικο απλως θελω να πω πως τετοια ορια δεν υφησταται. Στα συναισθηματα δεν υπαρχουν νοητα ορια, υπαρχουν πραγματα που τα περιοριζουν, και συνθηκες αλλα οταν βγουν ξεχυνονται σαν καταρρακτης, σαν χειμαρρος, σαν ενα χαμογελο πιο πολυ αυθορμητα παρα συνειδητα και χανονται στον αερα, και μολις βγουν εκεινη την στιγμη γεννιται και η ελπιδα. Εκει ειναι η καμπη του χρονου, εκει παγωνουν ολα, οπου λες "σ'αγαπω" και περιμενεις να ακουσεις ενα "κ'εγω" και τοτε ειναι που ολο σου το ειναι κρεμεται απο μια λεξη, τοτε ειναι που μια λεξη αποκτα τοση δυναμη που ειναι ετοιμη να σου δωσει φτερα μεχρι τον ουρανο ή να σε κατακρυμνησει μεχρι την αβυσσο. Οι λεξεις απο μονες τους ειναι αχρηστες, αυτο που τις δινει δυναμη ειναι τα συναισθηματα μας και αυτο γιατι οι λεξεις ειναι η γεφυρα των συναισθηματων μας, και μερικες φορες οταν εισαι μπροστα σε αυτον μου αγαπας και προσπαθεις να του πεις τι νιωθεις και οι λεξεις δεν βγαινουν τοτε ειναι η επιβεβαιωση, το οτι "καμια λεξη δεν μπορει να περιγραψει αυτο που νιωθω εγω για σενα, σε καμια συλλαβη δεν μπορουν να χωρεσουν τα θελω μου για σενα" και αυτο το συναισθημα αν δεν το νιωσεις, αν δεν νιωσεις το στομα σου να ξηρενεται και τα ποδια σου να τρεμουν και να μην μπορεις να αρθρωσεις λεξη, για μενα δεν εχεις ζησει τιποτα...
